-
1 pogubić się
pogubić się pf (-ię) durcheinander kommen, die Übersicht verlieren -
2 pogubić się
-
3 pogubić\ się
сов. 1. потерять друг друга;2. перен. потеряться, запутаться -
4 pogubić się
1. погубитися;2. запутатися (пе-рен.) -
5 pogubić
pf.lose; pogubiłem wszystkie długopisy I've lost all my pens.pf.1. (= zginąć) lose each other l. one another, go missing; dzieci pogubiły się w lesie children went missing in the forest.2. (= nie rozumieć) be l. get lost, get confused; kompletnie l. zupełnie się pogubiłem I'm completely confused; kompletnie l. zupełnie się w tym pogubiłem I'm completely lost (in it).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogubić
-
6 potracić się
-
7 potracić\ się
сов. потерять друг друга -
8 zagmatwa|ć
pf Ⅰ vt to complicate [sprawy, wywód]- to tylko jeszcze bardziej wszystko zagmatwa it will only complicate things further ⇒ gmatwaćⅡ zagmatwać się 1. (stawać się zagmatwanym) [sprawy] to get complicated- wszystko się zagmatwało things got complicated ⇒ gmatwać się2. (pogubić się) to get bogged down- zagmatwać się w szczegółach to get bogged down in detail- zagmatwać się w zeznaniach to trip oneself up while testifying ⇒ gmatwać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zagmatwa|ć
-
9 pogub|ić
pf Ⅰ vt to lose [przedmioty, pieniądze]- pogubiłem wszystkie moje rękawiczki I’ve lost all my gloves- dzieci pogubiły mi wszystkie długopisy the children have lost all my pens- tak uciekali, że aż buty pogubili they were running so fast that they lost their shoesⅡ pogubić się 1. (zostać zgubionym) [przedmioty] to be lost- pogubiły mi się wszystkie chusteczki do nosa I lost all my handkerchiefs2. (stracić orientację) [osoba] to get lost- pogubiliśmy się w lesie we got lost in the forest3. (zostać rozłączonym) [osoby] to get split up- pogubiliśmy się w tłumie we got split up in the crowd4. (zaplątać się) [osoba] to get confused- już się pogubiłem w tej całej historii I lost track of the storyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogub|ić
-
10 zaplątać
1) ( utknąć w czymś) sich +akk verwirren, sich +akk verwickeln2) (pot: pogubić się w kłamstwach) sich +akk verstricken, sich +akk verfangen3) (pot: popaść w kłopoty)\zaplątać się w coś in etw +akk hineingeraten, sich +akk in etw +akk verstricken
См. также в других словарях:
pogubić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgubić siebie wzajemnie; zgubić jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci pogubiły się na wycieczce. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o wielu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pogubić — dk VIa, pogubićbię, pogubićbisz, pogubićgub, pogubićbił, pogubićbiony «zgubić wiele (wielu) jedno po drugim» Pogubić pieniądze. Pogubić rękawiczki. Dzieci pogubiły kredki. Pogubili kapelusze. pogubić się 1. «zgubić siebie wzajemnie, kolejno;… … Słownik języka polskiego
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
kupa — 1. pot. Trzymać się kupy a) «o ludziach i zwierzętach: trzymać się razem, stanowić solidarną gromadę»: Za mną! – wołali konwojenci, w których wstąpił duch władzy. – Uważać, żeby się nie pogubić! Trzymać się kupy! J. Wittlin, Sól. b) «o… … Słownik frazeologiczny
porozciągać — dk I, porozciągaćam, porozciągaćasz, porozciągaćają, porozciągaćaj, porozciągaćał, porozciągaćany 1. «rozpostrzeć, rozłożyć większą liczbę czegoś; ciągnąc porozkładać» Porozciągać chodniki na podłodze. 2. «rozszerzyć lub wydłużyć wiele czegoś… … Słownik języka polskiego
po — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z biernikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na granicę zasięgu czegoś w przestrzeni lub w czasie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wanna wypełniona po brzegi wodą. Śnieg po… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… … Słownik języka polskiego